Buenos Aires

Lieve allemaal,

Bedankt voor de reacties, ik vind ze altijd heel leuk om te lezen! Wat betreft de foto's, ik heb voorlopig nog geen idee hoe ik die van mijn fototoestel het internet op moet krijgen aangezien alle computers in hostels lekker oud en beroerd zijn. Ik ben net van computer geswitcht omdat de spatiebalk op de andere het nauwelijks deed, en een spatieloos verhaaltje zou de verbeterde leesbaarheid (vanwege de kortere verslagen) weer helemaal teniet doen, dus dat wilde ik jullie niet aandoen. Om toch even het haar te kunnen showen heb ik (met de zowaar nog beroerdere camera op mijn mobiel) een foto gemaakt van mijn nieuwe reislook en upgeload.

Jullie missen overigens weinig aan de foto's. Gisteren bedacht ik me dat ik eigenlijk nog geen foto's had genomen in Buenos Aires en heb ik voor de vorm nog even wat gebouwen op de foto gezet. Nouja, volgens mij twee. Het probleem in steden is dat ik ten eerste weinig behoefte voel om er nog meer als een toerist uit te zien dan ik toch al doe, en ten tweede dat het meest interessante vaak de mensen zijn (kijk! Iemand repareert zijn auto!) en het niet zo beleefd is om botweg een foto van iemand te maken omdat je die persoon zo apart vindt (soms probeer ik het heel stiekem van een afstandje. Ook geen prachtfoto's). Ik vertrek zodirect echter naar Iguazul, de watervallen op de grens tussen Argentinie, Brazilie, en Paraguay. Maar voorlopig probeer ik mezelf voor te houden dat ik in plaats van foto's te maken gewoon de blog fanatiek moet bijhouden en dat dat ook best telt als vastleggen van de reis.

Buenos Aires is een mooie, maar drukke stad. Het heeft de schaakbordstructuur van een koloniale stad en de centrale wegen zijn enorm breed. De architectuur is duidelijk naar Europese stijl, en dan in het bijzonder de Italiaanse - volgens de gids van de wandeltour vanwege de afkeer van de Spaanse conquistadores. De stad heeft met alle pizza, pasta en ijs sowieso sterke invloeden van Italie.
Het heeft een tamelijk woest nachtleven - toen ik vroeg waarom we om half drie eigenlijk nog steeds niet uit het hostel naar een club waren vertrokken, was het antwoord dat de clubs pas een halfuurtje open waren (!). Ik zal waarschijnlijk erg lekker slapen in de bus naar Iguazu zometeen.

Mijn backpack begint op mysterieuze wijze al steeds voller te raken (of pak ik steeds slordiger?), terwijl er toch al genoeg dingen zijn verdwenen. In dit hostel is de handdoek op mysterieuze wijze verdwenen (sorry Annika). Ik dacht dat ik vijf sokken was kwijtgeraakt (wellicht in de wasmachine, wellicht niet), maar uiteindelijk vond ik weer twee paar terug dus het was er maar een. Daarop werd mij onmiddelijk een trui aangeboden in ruil voor drie paar sokken. Het is dermate koud dat ik al een week continu in mijn grijze fleecevest aanheb, die heel fijn warm is en zakken met ritsen heeft (handig handig handig). Helaas is hij ook echt desatreus voor iedere poging er enigszins charmant uit te zien (sorry Sien). Na diep te hebben nagedacht over de deal, heb ik vijf sokken uitgeruild voor de trui (ook deze staat op de foto). Nu heb ik zes sokken en twee truien (maar de nieuwe trui past over het fleecevest, dus ik zal nooit een koud bovenlichaam krijgen, met de maximale kledinglagen zijnde hemd, nog een hemd, tshirt, langmouwenshirt, thermoshirt, fleecevest, trui, skijas. Ik hoop dat thermolegging, twee normale leggings en lange rok het effect een beetje evenaren voor mijn benen.)

Oei! Het verslag is alweer te lang! Jammerdebammer, want ik wilde net uitleggen hoe alle rondlopende Britten hier mij continu uitlachen om mijn Nederlandse accent (behalve die bij de wandeltour, die lachten mij uitsluitend uit nadat ik mijn vreemde crush op David Mitchell had bekend. Wel terecht). Helaas, helaas. Vijf gaan vandaag met dezelfde bus naar Iguazu, dus wellicht in het volgende verslag.