Uruguay
Blijf op de hoogte en volg Anouk
05 Juni 2014 | Argentinië, Buenos Aires
Dat er in Uruguay niet veel te doen is, wil echter niet zeggen dat het geen leuk land is om te zijn. Ik heb mensen Uruguay horen beschrijven als behoorlijk Europees, en na een wandeling in langs de Ramblas kan ik dat beamen. Ik heb een foto gemaakt waar én een bordje met ´holocaust-monument´, én een fietser op het fietspad, en (voor degene die het ondanks mijn totale gebrek aan fotografisch talent en bijzonder matige camera weet te onderscheiden) een vrouw met haar hond. Mijn verbazing over alle honden die je in Montevideo met hun baasje tegenkomt is tweeledig: Dat de honden die buiten rondlopen een baasje hebben, en dat de honden die een baasje hebben buiten rondlopen. In Mexico is het kiezen of delen voor honden (ik vermoed dat daar de oorsprong van de uitdrukking een hondenleven ligt), maar in Uruguay dartelen overal goed doorvoede aangelijnde viervoeters rond.
Ook apart is dat je door niemand wordt aangezien voor een lopend geldboompje. Er wordt sowieso voor zover ik heb gezien niet gebedeld, en ook zijn er geen kindertjes die armbandjes of oude vrouwtjes die kauwgom verkopen. Zelfs op de markt waar ze toeristische troep verkopen wordt je door niemand aangesproken, en als je een studie maakt van een serie geschilderde tafereeltjes en de verkoper/schilder uitlegt dat je helaas niks kunt kopen maar dat je het wel heel mooi geschilderd vindt en heel interessant hoe hij het land typeert, dan kletst hij nog gezellig wat over de achtergrond van de schilderijtjes en bedankt je daarna vriendelijk.
Zelfs het verkeer verloopt redelijk georganiseerd. Je hoort auto´s dan ook opvallend weinig toeteren. Ook bijzonder: Mensen hebben overal wisselgeld. De eerste paar keer dat ik een briefje van duizend peso´s overhandigde bereidde ik me voor op een hoop ellende, maar niets van dat alles. De prijzen liggen over het algemeen ook op Europees niveau, dat dan weer wel.
Voor degenen die zich nu een soort Zwitserland aan de Atlantische Oceaan voorstellen: aan een paar dingen kun je nog wel merken dat je echt in Latijns-Amerika bent.
- de vuilnis wordt opgehaald door een kar met een paard ervoor.
- Bij iedere achtste geparkeerde auto die je passeert is de eigenaar bezig aan allerlei dingen te sleutelen onder de motorkap. Of gewoon onder de auto.
- Er staat af en toe iemand voor een rood stoplicht te jongleren (maar gelukkig zonder als clown verklede kindertjes)
- je komt regelmatig langs winkels met bruidsjurken en quinceañerajurken die van totale wansmaak getuigen.
- iedereen is bijzonder vriendelijk en behulpzaam (ik vond dat ik er al een stuk minder hulpeloos uitzag, maar werd desondanks aangesproken en gemaand mijn tas meer aan de voorkant te dragen, en waar kom je trouwens vandaan, oh, houd je dan ook van voetbal want jullie hebben een erg goed team, en waar ga je naartoe, en pas je ´s avonds wel op, en als er iets is moet je maar hierheen komen want ik loop hier wel vaker, ik woon hier in de buurt, of wil je liever mijn telefoonnummer zodat je kunt bellen als er iets is).
- Gebouwen worden bij voorkeur opgetrokken uit beton en golfplaten. Dat zet je ook meteen op het verkeerde been: je rijdt van het vliegveld naar de stad, ziet allemaal kleine huisjes-zonder-verdieping met golfplaatdak, en denkt: ´Aha! Armoede! Derde wereld! Een moeilijk land! Wat ben ik toch avontuurlijk! Wat zal ik een cultuurshock krijgen!´ Om vervolgens te arriveren in een stad met fietspaden en aangelijnde honden.
Op de tweede dag van mijn reis werd ik al helemaal gek van mijn haar (lage waterdruk is natuurlijk leuk, maar zie de shampoo maar eens uit je haar te spoelen onder zo´n straaltje. Vervolgens is het absoluut niet door te borstelen omdat ik natuurlijk weiger conditioner mee te slepen en ik alleen een zielig reisborsteltje heb). Eigenlijk wilde ik op de eerste dag al naar de kapper, maar ik had last van keuzestress: Elke driehonderd meter zit een kapper, maar hoe zie je eraan af of het een goede kapper is? En is hij eigenlijk niet veel te duur voor Uruguayaanse begrippen? Uiteindelijk ben ik maar gewoon bij de kapper gegaan die min of meer naast het hostel zat, en het kort laten knippen. De kapper is gedurende de volledige knipbeurt niet meer helemaal bijgekomen van het feit dat ik drie kwart van mijn ´precioso cabello´ eraf liet knippen. Dat klonk overigens als ´cabezjo´, want Uruguazjanos hebben de vreemde gewoonte om voor iedere j-klank een z-klank te zetten. Toen een serveerster zei dat ergens kip (´pozjo´) in zat keek ik haar bijzonder glazig aan. Pas toen ze begon over een vogel, begon er iets te dagen.
Kortom, wil je graag zeggen dat je naar Zuid-Amerika bent geweest, maar vind je het eigenlijk iets te spannend: Ga naar Uruguay!
-
05 Juni 2014 - 17:04
Annika:
OOOH FOTOFOTOFOTO van dat haar;)!!!!
Haha, erg leuk om te lezen weer! -
05 Juni 2014 - 19:23
Klaas:
hoi Noukie
leuk om je indrukken te lezen.
ben benieuwd naar buenos aires verslag.
kun je een wat duidelijker foto van je haar plaatsen? -
05 Juni 2014 - 21:34
Hester:
Hai Nouk!
Ik zie geen enkele foto... maar dat kan aan mij liggen...
Dat van die honden... ik kwam niet meer bij!
Veel plezier!! -
06 Juni 2014 - 12:57
Sien:
Hola Guapa!
Ik ben erg onder de indruk van hoe kort je stukjes zijn! Knap!
En het klinkt alsof die mensen allemaal heel lief voor je zijn :)
xxx
-
07 Juni 2014 - 16:54
Lisa:
Weer een heel leuk staaltje schrijfwerk! Heel veel plezier Anouk!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley